دوره و شماره : آماده انتشار

نویسندگان : مریم شمس* ¹

چکیده :
چکیده: نظام آموزشی ایران، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین نهادهای توسعه اجتماعی و فرهنگی، در سال‌های اخیر با چالش‌هایی نظیر تکیه بر روش‌های سنتی تدریس، عدم انطباق کامل با نیازهای بازار کار و کمبود نوآوری‌های آموزشی مواجه بوده است. این پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل روش‌ها و نوآوری‌های آموزشی در مدارس ایران انجام شده است تا راهکارهایی برای بهبود کیفیت آموزش ارائه دهد. در این مطالعه از رویکرد توصیفی-تحلیلی استفاده شده و داده‌ها از طریق بررسی اسناد رسمی، مطالعات کتابخانه‌ای و تحلیل محتوای برنامه‌های درسی و آموزشی گردآوری شده‌اند. جامعه آماری این پژوهش شامل مدارس ابتدایی و متوسطه دولتی و غیردولتی در مناطق شهری و روستایی ایران است که با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده‌اند. یافته‌ها نشان می‌دهد که استفاده از فناوری‌های نوین مانند کلاس‌های هوشمند، روش‌های تدریس فعال مانند یادگیری مشارکتی و پروژه‌محور، و همچنین برنامه‌های آموزشی خلاقانه تأثیر مثبتی بر عملکرد دانش‌آموزان و معلمان داشته است. با این حال، موانعی نظیر کمبود زیرساخت‌ها، ناکافی بودن آموزش معلمان و مقاومت‌های فرهنگی در برابر تغییر، پیاده‌سازی این نوآوری‌ها را با مشکل مواجه کرده است. در پایان، این پژوهش پیشنهاداتی عملی برای سیاست‌گذاران آموزشی و معلمان ارائه می‌دهد تا بتوانند با بهره‌گیری از روش‌های نوین، نظام آموزشی را متحول کنند.

کلمات کلیدی :
روش‌های آموزشی؛ نوآوری آموزشی؛ مدارس ایران؛ فناوری آموزشی؛ یادگیری فعال؛ کیفیت آموزش.