دوره و شماره : آماده انتشار

نویسندگان : دنیا شاهمرادی* ¹ ، کارزان نیکدل ² ، مسعود نجاری ³

چکیده :
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی پروتکل آموزشی سازگاری اجتماعی بر خودپنداره تحصیلی دانش اموزان پسر ابتدایی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش ازمون و پس ازمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش اموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر بوکان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود که از طریق روش نمونه‌گیری در دسترس از بین افراد داوطلب واجد شرایط تعداد ۳۰ نفر وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره ازمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار اندازه‌گیری در این پژوهش پرسشنامه خود پنداره تحصیلی لیو و وانگ (۲۰۰۵) بود. گروه ازمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای و به مدت ۵ هفته متوالی (هر هفته ۲ جلسه) تحت اموزش برنامه سازگاری اجتماعی (نجاری و همکاران، ۱۳۹۷) قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده‌های آماری با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک متغیره و با نرم‌افزارspss نسخه ۲۳ صورت گرفت. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که بعد از مداخله پروتکل اموزشی سازگاری اجتماعی بر خود پنداره تحصیلی دانش اموزان معنادار بود. در واقع بر اساس نتایج پژوهش می‌توان گفت که پروتکل اموزشی سازگاری اجتماعی روش مداخله‌ای مناسبی برای ارتقای خود پنداره‌ تحصیلی دانش اموزان پسر است.

کلمات کلیدی :
سازگاری اجتماعی، خود پنداره تحصیلی، دانش اموزان پسر، مقطع ابتدایی